ارزیابی کمّی و کیفی آلودگی قارچی هوای بخش های مختلف بیمارستان کامکار قم، سال ۱۳۸۶

زمینه و هدف: اسپور قارچ ها به طور معمول در همه جا وجود دارند. تعداد و گستردگی زیاد اسپورهای قارچی و انتشار وسیع آن ها، مقدمه ای برای ایجاد شکل های مختلف بیماری در افراد با میزان سلامتی متفاوت می باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان آلودگی قارچی هوای بخش های مختلف بیمارستان کامکار قم در سال 1386 انجام گرفت. روش بررسی: در این تحقیق توصیفی 6 بخش نفرولوژی، داخلی زنان، جراحی مردان، اتاق عمل (گوش و حلق و بینی و چشم)، عفونی و آزمایشگاه با توجه به نوع فعالیت و بیماران بستری شده، جهت نمونه برداری انتخاب گردیدند. نمونه ها روی محیـط کشت سابرودکستـروز آگـار و به روش آندرسـون در مدت 2 دقیقه و با دبی 3/28 لیتر در دقیقه نمونه برداری شدند. یافته ها: بیشترین میانگین غلظت آلودگی مربوط به بخش عفونی با cfu/m3300 و کمترین میانگین غلظت آلودگی مربوط به اتاق عمل (گوش و حلق و بینی و چشم) با cfu/m394 بود. بیشترین درصد قارچ های مشاهده شده در هوای بیمارستان، به ترتیب به جنس پنی سیلیوم با 36/36%، کلادسپوریوم با 74/24%، آسپرژیلوس نایجر با 97/17%، رایزوپوس با 57/10% و آسپرژیلوس فلاووس با 74/2% اختصاص داشت. نتیجه گیری: از یافته ها این مطالعه می توان نتیجه گرفت که غلظت آلودگی قارچ های هوای بیمارستان از نظر کمّی بیشتر از حد توصیه شده و مطالعات مشابه می باشد و از نظر جنس های شناسایی شده، مشابه دیگر مطالعات است.